Wij zijn een leesclub van oud-medewerkers van Boekhandel Kooyker in Leiden, en bespreken sinds 2003 in wisselende samenstelling nieuwe en oudere boeken.

woensdag 6 mei 2015

April 2015: 14

We waren het allemaal erover eens dat het een mooi geschreven boek was, maar miste een beetje de bedoeling en de waarde ten opzichte van andere boeken over WOI,

Noor: vond het mooi geschreven , wel een beetje kort en vroeg zich af wat wil hij nou eigenlijk duidelijk maken.
Dineke : roemde de beschrijving en de andere kijk op de oorlog, maar het beklijft niet echt
Dindy vond het ook een erg mooie schrijfstijl, maar vond het einde wat abrupt.
Tineke vond het ook een mooie stijl en met weinig woorden knap gedaan.
Rutger vond vooral de naïviteit waarin de hoofdpersonen de oorlog ingingen en de fouten die gemaakt werden indrukwekkend.
Drievers bijdrage per mail zat op de dezelfde lijn : mooie schrijfstijl, maar beklijft niet en wat is de toegevoegde waarde.
Marieke raadde ons aan iets anders van Echenoz te lezen “Flitsen”
 
Hoe langer we over het boek spraken en voorbeelden opdiepten hoe beter het boek toch nog werd. Zeker als je er passages uitdiept zie je wel hoe prachtig de stijl van Echenoz is en dat er humor zit in de beschrijving van de gruwelijkheden, wat het boek ook licht houdt. Ook waren we erg te spreken over de passage waarin hij de natuur een grote rol toebedeelt.
 
We hebben het ook nog even gehad over het verschil tussen een novelle en een roman.
Mag je deze kleine novelle wel vergelijken met vuistdikke romans over WOI? Is dat misschien de reden waarom velen het een beetje een koud en afstandelijk boek vonden, met niet erg uitgediepte personages?
 
We kwamen er niet helemaal uit wat de waarde van het boekje is.
 
Voorlopige conclusie:
Een klein maar fijn boekje dat in zijn eenvoud toch kernachtig de waanzin van de WOI op de snijtafel legt, in een prachtige schrijfstijl. Maar wat wel afstandelijk blijft.

Dank aan Rutger voor het verslag.

Geen opmerkingen: