De volgende keer: Jaap Scholten

De volgende keer, 25 augustus bij Marieke lezen we De wet van Spengler van Jaap Scholten.

Mei 2008: Alleen maar nette mensen

In de toekomstige studeerkamer van het nieuwe huis van Marianne in een keurige wijk spraken wij, onder het genot van een glaasje wijn, over een erg modern boek. Erg hedendaags, of hoe noem je dat. In ieder geval, het speelde deels in een keurige wijk met alleen maar nette mensen met studeerkamers en glaasjes wijn, en deels in een wijk met flats, vrouwen met kinderen maar geen man en een heel andere kijk op het leven.

Arno vond het een heerlijk boek, een lekker jongensboek. Hij heeft het in brokjes in de trein gelezen en heeft er erg van genoten. Het taalgebruik viel hem op, niet alleen in de msn-taal, maar ook de onderlinge taal en de verschillen daarin. Arno vindt het een heel geslaagd boek om aan jonge mensen te adviseren, het is heel erg van nu en er zit ook nog iets maatschappelijks in met die twee verschillende werelden.
Dineke heeft zich het meest vermaakt met de enorme verzameling voornamen die tevoorschijn komt. Je kind, verkeerd gespeld, naar een fles Chianti noemen, geweldig. Ze vond het alleen allemaal wel erg lang duren. Na een tijdje is de formule een beetje uitgewerkt en gebeurt er nog maar weinig. Dat is wel jammer. De ontmoeting tussen de beide ouderparen vond ze een hoogtepunt.
Marianne haakt daar op aan met haar favoriete passage: de ontmoeting met Henk en Ria in het vliegtuig, die denken dat hij misschien wel een terrorist is. Marianne vond het net als Arno een lekker tussendoortje, je moet niet alleen maar dit soort boeken lezen maar af en toe is dit heerlijk.
Marieke deelt de favoriete scène met Henk en Ria maar heeft zich ook wel erg vermaakt met de beschrijvingen van het Oud-Zuid milieu. Je weet iets te goed waar dat over gaat…
Ada vertelde per mail dat zij het allemaal wel heel plat vond, en dat zij de passage in Amerika niet zo veel vond toevoegen.
Tineke tenslotte vond de karakterisering ‘hilarisch’ over deze roman al afstotend genoeg en las liever Claudel.
Die aanvangsaarzeling bij dit boek deelden we, we waren er allemaal van tevoren nog niet zeker van of we dit leuk gingen vinden. Maar de bespreking leverde toch vooral positieve geluiden op.

We zijn het er over eens dat het knap is hoe Vuijsje de beide milieus beschrijft zonder daarover zelf te oordelen. Hij kiest zijn woorden zorgvuldig. Iedereen plaatst elkaar in hokjes en steeds met woorden die aan die groep eigen zijn.

We hopen dat Vuijsje meer boeken gaat schrijven, dat hij met dit boek nog niet al zijn kruit verschoten heeft.