Wij zijn een leesclub van oud-medewerkers van Boekhandel Kooyker in Leiden, en bespreken sinds 2003 in wisselende samenstelling nieuwe en oudere boeken.

donderdag 7 april 2011

April 2011: Kamer


Wat een stom omslag zeg. Het wekt heel andere verwachtingen. En de aanbevelingen op het omslag hielpen ook al niet echt. Gelukkig werd er, zoals Arno zei, in de boekenwereld gefluisterd dat het goed was. En dat was het.

Een favoriete passage was de terugkeer naar Kamer. Je kijkt als lezer mee door de ogen van Jack maar ziet meer dan hij. Dat is in het hele boek heel knap gedaan, maar hier krijgt het extra lading omdat de perspectieven van moeder en zoon zo verschillend zijn.

We blijven wat hangen in de discussie over Jacks taal. Het is een van de opvallendste elementen  in het boek, maar we zijn niet onverdeeld enthousiast. Je moet even wennen, hoewel dat erger was bij degenen die het in het Nederlands lazen dan bij de Engelse editie.
Hoe kan het dat Jacks moeder en de wereld op tv wel lidwoorden gebruiken, en Jack niet? Zijn voor hem de dingen in de kamer enkelvoudige dingen die een naam hebben, net zoals hij? Dan heb je inderdaad Tafel, en Bed. Maar ‘in’ tv moet hij toch ook andere tafels zien? Zijn die dan ook Tafel?

Mooi ook was de onontkoombaarheid van een ontsnappingspoging: Jack wordt groter en gaat meer vragen stellen, en moeder weet dat ze dat niet vol kan houden. Als lezer ben je bezorgd: heeft ouwe Nick eigenlijk nog wel die bruine pick-up of heeft hij een personenauto en eindigt Jack in de kofferbak?

Komt dit boek in onze favorieten top drie? Dat nu waarschijnlijk ook weer niet, maar we hebben het allemaal geboeid gelezen.  Na hier en daar een lastige start had vrijwel iedereen de ervaring dat het maar moeilijk weg te leggen was.

2 opmerkingen:

Marianne zei

Het omslag van de Engelse editie is veel logischer, namelijk in het vaag een klein jongetje met opgetrokken knietjes gezeten tegen een muur en een tuinhuis.
Ik heb het inmiddels uit en ik vond het goed geschreven. Ik begreep in het Engels wel dat hij geen lidwoorden gebruikt voor de dingen in Kamer die hij kent. Hij maakt Bed, Wardrobe en Rug daarmee persoonlijk.
Ik vond het erg goed dat de ontsnapping niet het slot was, maar dat er juist beschreven wordt wat er daarna gebeurt. Ik vond dat erg goed voorstelbaar.
Kortom: ik heb van het boek genoten, in hoeverre dat kan met zo'n onderwerp. Ik zal het niet snel vergeten en dat geldt niet voor elk ander boek. Positief dus, maar het zal niet in de top drie eindigen wat mij betreft.

Machteld zei

Ik heb kennelijk dezelfde editie als Marianne, dus ik had dat probleem met het omslag ook niet (nu ik de Nederlandse zie vind ik die inderdaad ook heel vreemd). Goed om te horen dat iedereen het een sterk boek vond - meestal verschilt mijn mening nog wel eens van die van de meerderheid der leesclub :-)