Wij zijn een leesclub van oud-medewerkers van Boekhandel Kooyker in Leiden, en bespreken sinds 2003 in wisselende samenstelling nieuwe en oudere boeken.

dinsdag 18 november 2008

November 2008: De kleine miezerige god


De goede flow in aantallen meelezers bleef gehandhaafd: we waren met zijn zessen. Leuk dat jullie er allemaal waren!

De kleine miezerige god bleek een leuk gespreksonderwerp omdat de meningen erg verschilden. Had de één moeite met de titel maar viel het boek erg in de smaak, daar had de andere al een lichte aversie tegen deze uitgeverij en viel het boek helemaal niet mee.

Ada was niet aanwezig maar had telefonisch aan Marianne laten weten dat zij het een indrukwekkend boek vond. Zij vroeg zich eerst af waar het toe zou leiden, maar naar het einde toe werd het zelfs ontroerend. Het boek is heel filmisch geschreven, en de laatste paar pagina’s zijn erg indrukwekkend.
Ook Rutger vond het een goed boek. Hij zag het allemaal voor zich, en vond een aantal scènes zelfs ronduit hilarisch. Mooi dat het zo beeldend geschreven is. Tijdens de eerste helft van het boek was Rutger nog niet vreselijk enthousiast, maar het werd steeds beter.

Dindy daarentegen vond het helemaal niets. Al op pagina 50 strandde zij, nadat zij tot drie maal toe boven het boek in slaap gevallen was. En dat was haar nog nooit eerder overkomen, zeker niet als ze op klaarlichte dag, zittend in een stoel een boek zat te lezen. Dindy vond het vooral veel geneuzel, onvolwassen en bovendien dodelijk saai. Het over-analytische in het boek kon Dindy niet boeien. Noor sluit zich bij Dindy aan, ook zij kon niet veel met dit boek. Het leest gemakkelijk maar ook Noor vond het geneuzel: waar gaat dit heen? Wat moet ik ermee? Noor dacht terug aan Heart of darkness, dat was veel moeilijker te lezen, maar het verhaal boeide veel meer.

Marianne vond het boek geweldig. Zij las dat Esther Gerritsen ook veel voor toneel schrijft, en kon zich dat op basis van dit boek goed voorstellen. Het gegeven van een neurotisch type dat geen greep op haar leven krijgt, vond ze indrukwekkend, net als de beschrijvingen van baby Bertje. Het doet je beseffen dat er echt mensen zijn die zo eenzaam zijn. Ook de typering van mevrouw Jovkov, die eigenlijk gewoon mevrouw Rutjes uit Zaanstad is, vond zij erg sterk. En dan die perfecte dochter Ietje!
Het enige minpunt vond Marianne de flash-forwards over de zwangerschap die rond pagina 125 tevoorschijn komen, dat is zonde, dat wil je gaandeweg ontdekken.

Dineke vond het moeilijk lezen, omdat zij steeds probeerde de gedachtekronkels van Dominique te begrijpen. Zij was na afloop in verwarring, zij vindt Dominique een hysterica, vreselijk irritant. De vraag naar wie die kleine miezerige god nu was, bleef in haar hoofd zitten. Is dat iemand buiten jezelf op wie je de schuld kunt afschuiven als je zelf ontevreden bent? Is het iets dat haar stuurt? Komt het toch van binnen?

Ook Marieke vond het lastig lezen omdat ze te veel de kronkels probeerde te volgen. Zij vond het wel een heel goed boek, het blijft je wel bij. Marieke realiseerde zich dat zij de neiging heeft het omslag in haar interpretatie mee te nemen, en had dus die kleine miezerige god in verband gebracht met het konijn op het omslag. Over de vraag of dat logisch was of een beetje onnozel, bedachten we geen antwoord.

En dan nu nog de lees- en kijktips die dit keer de revue passeerden:

Boeken:
- Erwin Mortier, Godenslaap
- De witte tijger, Adiga (winnaar Booker prize 2008)
- De welwillenden, Jonathan Littell
- De nazi en de kapper, Hilsenrath
- De mannen die vrouwen haten, Larsson (thriller)

Films:
- Aanrijding in Moskou
- Burn after reading
- Il y a longtemps que je t’aime
- Into the wild