Zou Juni het magnum opus van Gerbrand Bakker zijn? Het is een boek dat hij al lang wilde schrijven en dat heel dicht bij hem staat. Of vonden we Boven is het stil toch beter? En wat als we eerst Juni hadden gelezen en daarna pas Boven is het stil? En wat voegen de puzzelstukjes toe waarin het verhaal onthuld wordt?
Dit waren de meest prangende vragen die naar boven kwamen tijdens de bespreking van Juni. Iedereen waardeerde het sobere taalgebruik, veel zeggen met weinig woorden, en herkende de sfeer uit Boven is het stil. Om dit boek was wel meer gelachen.
Door de parallellen met Boven is het stil had het iets herkenbaars, maar het deed ons ook afvragen of een volgend boek weer meer van dit wordt. De passages over koningin Juliana doen vermoeden dat Bakker ook andere stijlregisters beheerst. En daar waren we erg benieuwd naar.
De leesclubleden met Noord-Hollandse roots herkenden het nurkse van de hoofdpersonen. Sander vond het soms een beetje lang duren, vond dat er wel iets meer actie nodig was. Hij voegde nog toe dat Bakker heel goed personages naar elkaar kan laten kijken. De hoofdpersonen worden meer gekleurd vanuit het gezichtspunt van een ander dan als ze zelf aan het woord zijn. Sander en Marieke raakten af en toe het overzicht kwijt welke broer ook al weer welke rol had. Dineke vond de sfeer in het boek broeierig en vond Juliana erg grappig. Rutger was er nog niet helemaal uit. Dindy was bang dat het verhaal erg gekunsteld zou worden toen ze de puzzelstukjes structuur zag, maar tot haar verrassing was dat toch niet zo. Arno waardeerde het beslotene van dit kleine wereldje, het verhaal is minder wijdlopig dan Boven is het stil.
Eigenlijk was iedereen enthousiast. Een antwoord op de vraag of dit nu zijn magnum opus is konden we nog niet vinden. Het is een liefdevolle beschrijving van zijn oorsprong, vermengd met een autobiografische gebeurtenis. Maar in hoeverre is het echt anders dan Boven is het stil? Zijn ze allebei even goed, of heeft de volgorde waarin je ze leest invloed op je mening?
En hoe kan het nou dat dit boek niet goed gerecenseerd is? Wij vonden het allemaal prachtig, en konden ons niet vinden in de kritiek. Het risico van dit boek leek ons dat je het heel zorgvuldig moet lezen om de kleur van het boek op te pakken. De omgeving, het geluid, de temperatuur, het heeft allemaal een grote invloed op hoe de mensen zijn en dus op het boek. En als je er te snel doorheen leest, dreig je dat te missen.
3 opmerkingen:
lieve mensen,
Helaas moest ik verstek laten gaan de 19e juli. Ik kwam net terug van een weekje België en ik had het boek niet uit. Inmiddels ben ik net teruggekeerd uit Italië, waar ik Juni heb gelezen.
Ik vond het opnieuw een juweel van een boek, net als Boven is het stil. Ik kan geen keuze tussen beide maken.
Ik vind dat Bakker prachtig schrijft, hij componeert zijn boeken echt. De kleine terugkerende dingen, zoals de sperziebonen en de jongetjes op de brug vond ik meesterlijk. Ik vond alle personages goed uit de verf komen en, met uitzondering van de vrouw van Klaas (mooi dat ze naamloos blijft), erg symphatiek.
Enthousiasme alom dus, hij komt hoog binnen in de lijst!
groet, Marianne
O ja, volgens mij betekent Eben Haëzer: Tot hiertoe heeft de HEERE ons geholpen...
Amen
Voor mij is het apart om te lezen dat iedereen zo enthousiast is over dit boek. Heb het net (eindelijk...) uit, en zie wel de parallel met Boven is het stil, maar vind dit toch een beduidend minder boek. Het kwam op mij erg gekunsteld over, en (daardoor?) ook voorspelbaar. Wat door de lezers gezegd is over het eerste en laatste hoofdstuk - daar ben ik het wel mee eens, die stijl maakt ook mij nieuwsgierig naar ander werk...
Een reactie posten