Tja. Hoe zal ik de meningen over Caesarion eens samenvatten. De reacties waren niet mals.
De meest gehoorde termen waren aanstellerig, verwaand, kijk-mij-nou-eens-een-boek-schrijven.
We vonden het teveel een constructie en te weinig een verhaal: Wieringa blijft elementen op elkaar stapelen, maar er komt geen verhaal. Passerende personages dienen voornamelijk als kapstok om het verhaal aan op te hangen, en verdwijnen daarna in het niets. Net als dat huis, eigenlijk.
Het verhaal wekt erg de indruk dat Wieringa er van alles in heeft geprobeerd te stoppen, geslaagde en minder geslaagde verwijzingen. Naar de wereld van de film, naar de klassieke oudheid, tot myxomatose aan toe. Laat die plastische voorbeelden zoals het rugby en de philometor maar weg, laat dat soort dingen maar uit het verhaal zelf blijven.
Interessant aan dit boek is wel dat het commercieel erg aantrekkelijk is. Joe Speedboot verkocht heel goed, en ook dit loopt prima. Maar ja, we zouden het niet direct aanraden.
De discussie was dan ook snel voorbij. Op naar het volgende boek.
1 opmerking:
Hoi allen,
zo te horen ben ik niet de enige die verbaasd is over de positieve recenties van Caesarion. Ik vond het thema van de man met dominante moeder nogal afgezaagd, en de stijl was inderdaad behoorlijk gekunsteld. Hopelijk hebben we voor de volgende keer een boek waar we wél iets positiefs over kunnen zeggen, want dat is toch altijd leuker.
groet,
Machteld
Een reactie posten