Wij zijn een leesclub van oud-medewerkers van Boekhandel Kooyker in Leiden, en bespreken sinds 2003 in wisselende samenstelling nieuwe en oudere boeken.

zondag 22 november 2009

De volgende keer: Tellkamp


Op 11 januari komen we weer bijeen en dan hebben we het over De Toren van Uwe Tellkamp.

Recensies:



donderdag 19 november 2009

November 2009: vreselijk gelukkig

Het omslag deed een beetje aan Gerbrand Bakker denken, daar had de uitgever duidelijk over nagedacht. Ook recensies trokken wel hier en daar een parallel, maar daar dacht de leesclub anders over. Stilistisch vinden we Bakker beter, het plattelandsbestaan komt beter uit de verf. We worden bij Vreselijk gelukkig minder meegezogen in het alledaagse bestaan van het dorp.

We hadden zelf ook aan Paasilinna gedacht als vergelijkingsmateriaal, hoopten op een Zelfmoordclub-achtig boek. In vergelijking met Jepsen is Paasilinna echter grappiger. Paasilinna is bijna op Monty Python-wijze grappig en houdt dat ook lang vast. Dat lukt Jepsen nog niet. Hij is af en toe leuk.
De vergelijkingstour passeerde ook nog de gebroeders Coen, Alex van Warmerdam, de film Bienvenue chez les Ch'tis. Maar al deze voorbeelden werden geslaagder gevonden dan Vreselijk gelukkig. Vooral omdat er op die plaatsen een beter beeld werd gegeven van het alledaagse, met een beter geslaagde ironische blik.


Sander, als enige man in het gezelschap deze avond, was wel enthousiast. Met zijn cijfer (een 7) erbij, kwam het gemiddelde cijfer zo rond de 6- te liggen. Waar lag dat gebrek aan enthousiasme dan aan? Was het te veel een mannenboek? Waarom leverde dit boek geen felle discussie op maar eerder een vergelijking met beter geslaagde voorbeelden?


Leuk vonden we de passage waarin de ene na de andere vermiste persoon uit het moeras werd gevist, en ook het toto-spel, de avondjes bij de dominee. Het gegeven hoe een situatie in stand wordt gehouden door elkaars geheimen te bewaren, is interessant. Het omslag is prachtig.


Maar... het blijft je niet bij. Tijdens het lezen heeft een deel van de leesclub zich best vermaakt, maar als het boek eenmaal uit is, is het lastig weer terug te halen. Dindy vond het begin heel grappig, maar vond dat Jepsen bleef hangen in meer van hetzelfde. Dat maakte het uiteindelijk een beetje truttig. Marianne had meer een beeld verwacht van hoe die kleine gemeenschap in dat dorp in elkaar zat. Dineke moest doorzetten om het uit te krijgen. We deelden de gedachte dat het thema "stedeling trekt naar platteland en moet daar wennen aan de lokale gebruiken" niet op een verrassende manier gebruikt werd. Marieke heeft een beetje moeite met hoofdpersonen die zich op zo'n manier in de nesten werken.



Voor de volgende keer hebben we behoefte aan een boek dat wat beter in het geheugen blijft hangen, en waar wat meer inhoudelijke discussie over mogelijk is. De discussie over een titel wordt nog gevoerd!