Een boekbespreking van een auteur uit Leiden verzandt bij een Leidse leesclub al snel in een bespreking van de auteur zelf. Want velen van ons hadden Ilja Leonard Pfeijffer wel eens getroffen, gesproken of diep in de ogen gekeken. En anders wel een mening over zijn auteursfoto op de achterflap.
Maar Pfeijffer mogen we niet meer tot de Leidse auteurs rekenen. La Superba verhaalt namelijk van zijn ‘luxe-emigratie’ naar de Noord-Italiaanse stad Genua. Die hij werkelijk subliem heeft neergezet, aldus Dineke. Pfeiffer beschrijft zijn nieuwe thuishaven met evenveel liefde als walging, en misschien wel met liefdevolle walging: de steegjes met verlepte travestieten, de straten met slecht geklede toeristen en de terrassen met ongemanierde Italianen. Artiesten en alcoholisten, rokers en rozenverkopers bevolken de Via’s, Vico’s en Piazza’s. En uiteraard het mooiste meisje van de wereld.
Terwijl ‘Leonardo’ probeert haar voor zich te winnen, maken we kennis met het vat vol tegenstrijdigheden dat Genua is. Of liever gezegd, vol tegenstellingen. Schijnbaar moeiteloos zet Pfeijffer ze naast elkaar, zijn eigen emigratie voorop. Want die mag inderdaad luxe genoemd worden ten opzichte van de tocht van Noord-Afrikanen zoals hij die beschrijft. Vooral Marianne was sterk onder de indruk van dit rake stuk: ‘Een terechte winnaar – en ik weet niet wie er nog meer genomineerd was.’
Waar Catton haar onderscheiding misschien eerder te danken had aan haar schrijfprestatie dan het boek zelf, valt er bij Pfeijffer weinig af te dingen aan zijn Libris Literatuurprijs.La Superba is vernieuwend, geëngageerd en geschreven in een prachtige stijl. Of de nominatie voor Beste Literaire Seksscène van het Jaar even terecht was, valt nog te bezien. Het intieme samenzijn met Het Been riep bij ons namelijk nogal ambivalente gevoelens op. Waarmee we wel allemaal een beetje zijn aangestoken door de liefdevolle walging die de Hoogmoedige oproept.
